ตื่นมาอีกที อ้าว! ไหงฉันกลายเป็นแม่ของพระเอกนิยายจอมเสเพลไปได้เนี่ย? ในนิยายต้นฉบับน่ะ เขาโคตรโหดเลยนะ ตอนอ่านก็ว่าน่าตื่นเต้นดี แต่ตอนนี้… ‘อร่อยจัง!’ ลูกชายแก้มตุ้ยกำลังเอร็ดอร่อยกับขนม ‘ไม่เป็นไร ผมเดินไปได้!’ ล้มเจ็บก็เช็ดน้ำตาแล้วลุกเดินต่ออย่างมั่นใจ โอ๊ย ทำไงดีเนี่ย ลูกชายที่จะกลายเป็นตัวร้ายในอนาคตดันน่ารักขนาดนี้! ฉันเลยแอบทำอาหารให้บ้าง ดูแลบ้าง เขียนจดหมายให้บ้าง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบฉันมากกว่าที่คิดแฮะ “ไม่ต้องมาใจดีกับผม! ถึงทำแบบนั้นไปผมก็ไม่ต้องการแม่อยู่ดี!”